پروتز ستون فقرات در درمان آرتروز، دیسک بیرون زده و شکستگی مهره‌ها

مردم هر ساله نزدیک به 150 میلیون روز کاری را در نتیجه درد مزمن قسمت پایینی کمر از دست می دهند. براورد شده که درد کمر تقریبا نزدیک به 80 درصد از بزرگسالان را در نقطه ای از زندگیشان آزار داده است. نزدیک به 25 درصد بزرگسالان، گزارشی از کمردرد در دوره ای از سه ماه گذشته را داشته اند. درمان درد کمر معمولا شامل درمانهای فیزیکی، دارو و تمرین می باشد. اما در موارد شدیدتر عمل جراحی و جایگذاری ایمپلنت مهره کمر نیز می تواند ضروری باشد. اجرای ایمپلنت مهره کمر، انتخاب درست برای هرکسی که درد کمر دارد نیست، اما می تواند گزینه ایده آل برای برخی به شمار رود.

انواع ایمپلنت های ستون فقرات

استون فقرات را می‌توان براساس نوع ایمپلنت‌هایی که استفاده می‌شود، به دو دسته اصلی تقسیم کرد. همچنین، این ایمپلنت‌ها را می‌توان بر اساس شکل و عملکرد آن‌ها به گروه‌های مختلفی تقسیم کرد. دو دسته اساسی ایمپلنت‌های استون فقرات شامل همجوشی و غیرهمجوشی هستند. ایمپلنت‌های همجوشی به طور معمول در جراحی‌های فیوژن استفاده می‌شوند و معمولاً با استفاده از پیوند استخوان همراه می‌شوند. دسته دوم ایمپلنت‌ها که غیرهمجوشی هستند، شامل دیسک‌های مصنوعی و میله‌های قابل انعطاف می‌شوند. این میله‌ها به طور عمده در جراحی درمان اسکولیوز شدید در کودکان استفاده می‌شوند. به دلیل رشد مداوم کودک، طول میله باید با رشد استون فقرات در نظر گرفته شود. نوع دیگر ایمپلنت‌های غیرهمجوشی، ایمپلنت تحریک نخاعی است. این ایمپلنت یک دستگاه کوچک است که در قسمت پایه استون فقرات و زیر پوست قرار می‌گیرد. عملکرد ایمپلنت تحریکی به این صورت است که سیگنال‌های الکترونیکی را به مغز ارسال کرده و سیگنال‌های دردی که به مغز ارسال می‌شود را مختل می‌کند. ایمپلنت‌های تحریکی به 50 تا 60 درصد از بیماران کمک می‌کنند تا درد خود را تا نصف کاهش دهند. ابزارهای جدیدتر با فرکانس سیگنال بالاتر، به تا 80 درصد از بیماران کمک می‌کنند تا بهبود قابل توجهی در درد کمر خود را تجربه کنند.

ایمپلنت های همجوشی ستون فقرات

ایمپلنت های فیوژن ستون فقرات می توان متعلق به یکی از گروههای مختلف زیر، باشند:

• قفسه: که تحت عنوان قفسه درونی نیز شناخته می شود، ایمپلنت هایی هستند که جراح بین دو مهره قرار می دهد. قفسه معمولا دارای دیواره های متخلخلی است که در صورت رشد گرافت استفاده شده در جراحی همجوشی ستون فقرات، وارد آنها شوند. استفاده از قفسه معمولا به بیمار کمک می کند دوره نقاهت بهتری پس از فیوژن ستون فقرات را تجربه نماید. از آنجاییکه قفسه ها حمایت و پایداری مناسبی ایجاد می نماید، معمولا نیازی به استفاده از پیچ برای نگهداری در جای خود ندارد. معمولا بیماران نیازی به بستن کمربند پس از جراحی ندارند.
• صفحات: صفحات انواعی از ایمپلنت ها هستند که معمولا به منظور فراهم نمودن حمایت برای قسمت گردنی ستون فقرات به کار می روند. آنها از انعطاف مناسب و کافی برای خم شدن با ستون فقرات را داشته و قابلیت شکل گیری و تغییر اندازه برای انطباق با هر بیمار را دارد. معمولا صفحات را با استفاده از پیچ ها به مهره ها متصل می نمایند.
• میله ها: میله ها قوی و منعطفند. آنها به پایداری و حمایت از ستون فقرات و همچنین شکل دهی به آن برای تنظیم هر چه بهتر کمک می نمایند. معمولا میله از طریق قلاب یا پیچ و مهره به مهره کمر متصل می شود.

ایمپلنتهای ستون فقرات معمولا در اندازه ها و با ابعاد مختلف موجود است. با اینکه بسیاری از ایمپلنتها از فلز، مانند تیتانیوم، ساخته شده، برخی دیگر از فیبر کربن نیز ساخته شده است. ایمپلنتهای تیتانیومی از آنجاییکه دارای وزن سبکی هستند، صلبند و برای انجام MRI بیمار در آینده مشکلی ایجاد نمی نماید، ترجیح داده می شود.

جراحی برای جایگذاری ایمپلنت های ستون فقرات

همجوشی ستون فقرات که به همراه ایمپلنت ستون فقرات اجرا می شود، تحت عنوان همجوشی بینابینی کمری شناخته می شود. یک جراح می تواند همجوشی بینابینی کمری را با توجه به نیازهای بیمار به روشهای مختلفی اجرا نماید. تکنیک های مدرن جراحی به این شکل است که معمولا همجوشی ستون فقرات با کمترین برش ها، و با تنها ایجاد شکافی کوچک و برشی که به ندرت بیمار متوجه آن می شود، انجام می شود. آنها عبارتند از:

همجوشی قدامی بینابینی کمری

در طی همجوشی قدامی بینابینی کمری، جراح یک برش کوچک در جلوی بدن بیمار و معمولا در شکم ایجاد می نماید. در نسخه کامل این روند، جراح همه ساختارها و ماهیچه ها را از سر راه کنار می زند تا به ستون فقرات دست پیدا کند. در روند مختصرتر این جراحی، برش کوچکتر بوده و ماهیچه های شکمی سر جای خود باقی می مانند. معمولا این نوع از جراحی معمولا زمانی که به فیوژن ستون فقرات و دیسکتومی (عمل خارج کردن بخشی از دیسک بین مهره ای برای رفع فتق دیسک ) نیاز باشد، اجرا می شود. جراح هر کدام از دیسک ها که نیاز به برداشتن باشد را برداشته و پوند استخوان و ایمپلنت را داخل ستون فقرات قرار خواهد داد.

همجوشی پشتی بینابینی کمری

در طی این عمل جراحی، جراح در حالیکه بیمار به شکم خوابیده است برشی در پشت وی ایحجاد می نماید. این نوع از جراحی معمولا برای درمان شرایطی چون اسپوندیلولیستزیس و اسکولیوز به کار گرفته می شود. جراح در این روند ممکن است بخشی یا تمام مفاصل فاست یا غشاء را برداشته تا به کانال ستون فقرات و دیسک دستیابی پیدا کند.

همجوشی ترانسفورامینال بینابینی کمری

همجوشی بینابینی ترانسفورامینال، مشابه با گونه پشتی آن، شامل ایجاد برشی در کمر بیمار در حالتی که بیمار به شکم خوابیده است، می باشد. همچنین برای بیماران دارای اسپوندیلولیستزیس و افرادی که دارای فتق دیسک بازگشتی اند، توصیه می شود. تفاوت عمده میان همجوشی بینابینی کمری ترانسفورامینال و پشتی اینست که روش اولی برای درمان جلو و پشت ستون فقرات به کار می رود. ممکن است جراح از قفسه ای بینابینی در جلوی ستون فقرات برای کاهش فشار و میله و پیچ در پشت آن برای ایجاد پایداری کمر استفاده نماید.

همجوشی جانبی بینابینی کمری

جراح طی همجوشی جانبی بینابینی کمری، برشی در یکی از طرفین کناری بیمار برای دستیابی به ستون فقرات ایجاد می نماید. معمولا در این روش با زخمهای اندکی روبرو هستیم و برشی بسیار کوچک به همراه دارد. معمولا جراح از یک دوربین درون بین یا اندوسکوپ برای یافتن مسیر در حین جراحی استفاده می نماید.

همجوشی محوری

فیوژن محوری از دیگر تکنیکهای این دسته (با حداقل ایجاد زخم) برای فیوژن ستون فقرات و جایگذاری ایمپلنت های ستون فقرات به شمار می رود. در این جراحی، جراح دقیقا کنار استخوان دنبالچه یا عصعص، برشی ایجاد می نماید. فیوژن محوری از دیگر گزینه های همجوشی ستون فقرات متفاوت است. این روش نه تنها ایجاد زخم بسیار اندکی به همراه دارد، بلکه زمان نقاهت بسیار کوتاهتری نیز دارد. اغلب بیماران در همان روز جراحی و پس از آن به خانه بر می گردند. بعلاوه تنها قسمتهای آسیب دیده دیسک طی جراحی برداشته می شود، و تا جای ممکن بافتهای نرم دست نخورده باقی مانده و خطر پیچیدگی های ممکن کاهش پیدا می کند.

مزایا و معایب ایمپلنتهای ستون فقرات

همانند هر روش درمانی دارویی و جراحی دیگری، ایمپلنتهای ستون فقرات نیز دارای نقوص و مزایایی است. اینکه آیا ایمپلنتها گزینه مناسبی برای شما است یا نه به پاسخ درد کمرتان به دیگر انواع درمان، مدت زمانی که با درد دست و پنجه نرم می کنید و اینکه آیا پزشکتان ان را توصیه می کند یا خیر، دارد. سنجش دقیق مزایا و معایب ایمپلنتها و جراحی، پیش از تصمیم گیری می تواند مفید باشد.

مزایا

• کاهش درد: افراد بسیاری متوجه بهبود قابل توجهی در درد کمرشان پس از جراحی و به کارگیری ایمپلنتهای سیگنالی شدند.
• شما مولدتر هستید: درد کمر یکی از مهم ترین عواملی است که می تواند باعث شود روزهایی از کار را از دست دهید. اگر درد شما به حدی شدید بوده که باعث شده مرخصی بگیرید و محل کار خود را ترک کنید، جراحی و اجرای ایمپلنت می تواند همان چیزی باشد که کارایی شما را بهبود داده و شما را به کار برگرداند.
• رویه می تواند دارای کمترین جراحت باشد: در این دسته می توان از تکنیک های فیوژن ستون فقرات به قرار دادن ایمپنت محرک ستون فقرات اشاره نمود. حداقل بودن در اینجا بدان معناست که دارای پیچیدگی های کمتری بوده و سریعتر می تواند به زندگی معمول خویش برگردید.
• شما می توانید دارو را کنار بگذارید: یکی از نقصهای درد دائمی، اجبار به مصرف دارو برای درد است. مسکن های درد دارای خطراتی چون افزایش خطر بروز مسائل سلامتی و خطر اعتیاد بخصوص در رابطه با داروهایی که مدت زمان مدیدی از زمان استفاده آن می گذرد، هستند.
• در طولانی مدت می تواند به صرفه باشد: ایمپلنت ستون فقرات با در نظر گرفتن حقوق از دست رفته به ازای روزهای از دست داده کار، بعلاوه هزینه دارو، هزینه ویزیت پزشک و درمان های فیزیکی، در طولانی مدت به صرفه تر خواهد بود.

معایب

• خطر عفونت در حین و پس از جراحی: تمامی انواع جراحی ها خطراتی شامل خطر عفونت را دارند. معمولا این خطرات در صورتیکه جراح روند استریلیزه کردن خوبی در پیش و حین عمل را به کار بندد، حداقل خواهد شد. پیروی از دستورالعمل جراح در مراقبت از زخم بعد از جراحی، خطر عفونت را کاهش می دهد.
• جراحی، نحوه عملکرد ستون فقرات شما را تغییر خواهد داد که خود می تواند منجر به مسائل جدیدی شود: کاری که همجوشی ستون فقرات انجام می دهد اینست که دو مهره را برای کاهش فشار و افزایش پایداری ستون فقرات به هم متصل می نماید. با این وجود اتصال مهره ها می تواند پیامدهای غیرمنتظره ای داشته باشد. ممکن است در عادت به تغییرات رخ داده در ستون فقرات با مشکل مواجه شوید و این خود می تواند فشار جدیدی بر مجموعه متفاوتی از مهره ها وارد آورد. حتی ممکن است که جراحی و ایمپلنت، خود در آینده منجر به ایجاد دردهای جدیدی شوند.
• ممکن است بعدها نیاز به جراحی دوم داشته باشید: تغییرات ایجاد شده توسط ایمپلنتها بر روی ستون فقرات شما می تواند به معنای استهلاک دیگر مناطق ستون فقرات باشد. این می تواند عمل دیگری در سالهای اینده را به همراه داشته باشد.