پروتز موقت و زمان نصب پروتز نهایی پس از دوران نقاهت قطع عضو

از نسخه نهایی پروتز تشخیصی می‌‌توان به عنوان الگویی برای درمان نهایی استفاده کرد. تغییرات در پروتز تشخیصی ممکن است برای بهینه سازی راحتی و عملکرد پروتز لازم باشد. همچنین ممکن است هم‌راستایی در طول ارزیابی پروتز تشخیصی نیز بهینه شود. یک درمان نهایی شامل رابطی است که بر روی مدل آناتومیکی مثبت قالب‌ریزی شده باشد و با اجزایی که با دقت برای فراهم سازی بیشترین میزان راحتی، عملکرد و یکپارچگی ساختاری برای بیمار انتخاب شده است. این پروتز ممکن است بسته به ترجیح بیمار، با قسمت بازسازی آناتومیکی پوشیده شود یا نشود

پروتز موقت

پروتز موقت به طور رسمی‌‌تر ‌به عنوان پروتز اولیه یا پروتز تدارکی نامیده می‌‌شود. به این پروتز اغلب پروتز موقت یا “temp” گفته می‌‌شود، زیرا کاربر پروتز معمولا از این پروتز به مدت سه تا نه ماه استفاده می‌‌کند. البته، این بازه‌ی زمانی تنها یک تخمین است و به بسیاری از عوامل، از جمله فیزیولوژی منحصر به فرد و سطح فعالیت کاربر نیز بستگی دارد. اندام موقت پروتزی معمولا شامل اجزای پایه‌ای‌تر زانو و پا است. از آنجا که فرد فاقد عضو به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش می‌‌دهد، ممکن است اجزای عملکردی پیچیده‌تری مورد نیاز باشد. در طول این مرحله از توانبخشی با پروتز، فرد فاقد عضو مرحله‌ای فوق العاده را از سر خواهد گذراند. بعد از قطع عضو، اندام باقی مانده به طور معمول بسیار متورم است. با ورود دوباره فرد فاقد عضو به فرآیند پیاده‌روی، به نام آمبولاسیون، اندام باقی مانده از نظر حجم کاهش می‌‌یابد، استخوان‌ها تغییر خواهند کرد، و عضلات تحلیل خواهند رفت. به دلیل این تغییرات شدید آناتومیکی، یک کاربر پروتز موقت نیاز به تنظیمات مکرر در پروتز خود خواهد داشت. پس متخصص پروتز نیاز خواهد داشت که به اجزای داخلی پروتز دسترسی راحت داشته باشد، که به همین دلیل است که پروتزهای موقت به لحاظ زیبایی هنوز ناقص هستند. بیمه درمانی (Medicare) در حقیقت از تحت پوشش قرار دادن پروتز سر باز خواهد زد و به جای آن یک پوشش فومی‌ را بر روی یک پروتز موقت تحت پوشش بیمه قرار می‌‌دهد . با این حال، برخی از قطع عضو شده‌ها به لحاظ احساسی مایل نیستند که از پروتزی استفاده کنند که از لحاظ زیبایی ناقص است. در این موارد، فرد فاقد عضو ممکن است سرمایه‌گذاری شخصی خود را برای یک پوشش فومی‌ قابل تعویض انجام دهد. پوشش فومی‌ قابل تعویض فقط بخش ماهیچه ساق پا را می‌‌پوشاند و دارای پشتی است که از طریق Velcro بسته می‌‌شود.

 جوراب‌های مخصوص پروتز و سوکت مناسب

اضافه کردن جوراب‌های پروتزی به سوکت موقت می‌‌تواند قسمتی از کاهش حجم را جبران کند. جوراب‌های پروتزی در طول‌ها و ضخامت‌های مختلف موجود هستند و می‌‌توان چندین جوراب را به طور همزمان استفاده کرد. با این حال، در یک مرحله خاص اضافه کردن لایه‌ی جوراب بی‌اثر است و نیاز به تنظیمات بیشتر سوکت خواهد بود. سوکت پروتز موقت معمولا با فیبر کربن پوشیده نشده است، زیرا بر خلاف پلاستیک، فیبر کربن را نمی‌توان حرارت داده و یا اصلاح کرد. هنگامی‌‌ که کاهش حجم به اندازه کافی قابل توجه است، فرد فاقد عضو احساس خواهد کرد که اندام باقی مانده به پایین سوکت “سقوط” می‌‌کند. در این مرحله، اندام باقی مانده معمولا تا حدی از نظر حجم و شکل تثبیت شده و یک پروتز نهایی توصیه می‌‌شود. پروتز نهایی گاهی‌اوقات به عنوان پروتز دائمی‌ ‌نامیده می‌‌شود. پروتزهای نهایی با استفاده از یک قالب جدید از اندام باقی مانده ساخته می‌‌شوند و ممکن است شامل یک سیستم تعلیق متفاوت) نحوه نگهداری پروتز بر روی اندام باقی مانده( باشد و ممکن است شامل اجزای پروتزی با فعالیت‌ بالاتر باشد. اگر کاربر مایل باشد، پروتز نهایی را می‌‌توان با پوشش فومی‌ و پوست محافظ به صورت زیبا بسازیم. قاب بیرونی سوکت را می‌‌توانیم با استفاده از فیبر کربن بسازیم، زیرا تنظیمات مکرر کمتری در این مرحله معمولا مورد نیاز است. بعضی از کاربران قادر به استفاده از پروتز موقت قبلی هستند، با این فرض که می‌‌توانند آنرا تا حدودی قابل استفاده بسازند تا به عنوان یک پروتز پشتیبان داشته باشند. گاهی‌اوقات اجزای پروتز موقت را می‌‌توان به یک پایه آب یا پروتز دوش نیز اضافه کرد.

پروتز نهایی

دریافت پروتز نهایی‌تان پروسه‌ای مشابه با زمانی است که پروتز موقت به شما داده شد. متخصص پروتز چندین اندازه‌گیری و قالب‌گیری از اندام باقی مانده را انجام خواهد داد تا یک چک سوکت برایتان بسازد. فرآیند ساخت سوکت چک به طور معمول حدود یک هفته طول می‌‌کشد. هنگامی‌ که چک سوکت شما آماده است، دوباره به دیدن متخصص پروتز خواهید رفت تا تنظیمات مناسب را برای تنظیم و تراز کردن چک سوکت به منظور آماده سازی برای سوکت نهایی انجام دهد. در حدود یک هفته، متخصص پروتز شما یک سوکت نهایی را آماده خواهد کرد. رفتن به نزد متخصص پروتز برای امتحان کردن سوکت نهایی معمولا حدود یک ساعت طول می‌‌کشد. پروتز به صورت پویا برای عملکرد مطلوب تراز می‌‌شود.

سوکت پروتز نهایی

سوکت نهایی را می‌‌توان از یک کربن روکش‌دار یا سایر مواد کامپوزیتی ساخته شود. سوکت‌های نهایی همچنین ممکن است از مواد ترموپلاستیک نیز ساخته شوند. بعد از انجام تمام تنظیمات لازم، شما قادر خواهید بود پروتز نهایی را به خانه ببرید. یک هفته بعد، یک قرار ملاقات برای پیگیری با شما تعیین خواهد شد. در این زمان، اگر پروتز به خوبی کار کرده و نیازی به هیچ تغییری نباشد، شما می‌توانید در نظر بگیرید یک پوشش زیبایی استفاده کنید. پوشش زیبایی می‌تواند از فوم نرم یا فوم سخت ساخته شده باشد که به پروتز ظاهر طبیعی‌ای ببخشد و معمولاً با شکل قبلی همخوانی داشته باشد. رنگ بیرونی پوشش زیبایی معمولاً با استفاده از نایلون یا پوست مصنوعی لاستیکی اعمال می‌شود. به‌طور کلی، پروتز می‌تواند به‌طوری ساخته شود که با اندام سالم شما همخوانی داشته باشد. پس از قرار ملاقات برای پیگیری، متخصص پروتز قادر خواهد بود پیشرفت شما را ارزیابی کند و در صورت لزوم تنظیمات لازم را اعمال کند.